De Argentijnse tango is een meeslepende dans die haar oorsprong kent in Buenos Aires. Anders dan de Europese tango is de Argentijnse tango een improvisatiedans waarbij de muziek tot bewegen inspireert. De leider neemt hierin het initiatief, de volger gaat mee met zijn bewegingen.
De bandoneon is een belangrijk instrument in de Argentijnse tangomuziek. De bandoneon heeft een melancholiek geluid en werd door Italiaanse immigranten vanuit Sicilië meegenomen, toen ze in de late 19e eeuw massaal naar Buenos Aires vertrokken, op weg naar een betere toekomst.
In de miljoenenstad Buenos Aires kwamen immigranten uit vele landen dicht op elkaar te wonen, ver weg van hun vaderland, opgepropt in goedkope woonkazernes; hun familie ver weg, eenzaam en in bittere armoede.
‘s Avonds kwamen de immigranten troost zoeken bij elkaar en vermaakten zich met het spelen van droevige liedjes waarop ze dansten. Liedjes over heimwee, een gebroken hart, een verloren liefde…
In de smeltkroes van culturen met Afrikaanse, Europese en Joodse invloeden ontstond de tango als een uiting van verdriet om wat achtergelaten is, van troost in barre omstandigheden en van gedroomde verlangens. Door middel van de tango creëerden de oude en nieuwe bewoners van Argentinië gezamenlijk een eigen identiteit en zo een nieuw moederland.
De tango is een nostalgische, sensuele improvisatiedans. Toen de tango aan het begin van deze eeuw naar Europa overwaaide, werd deze in een strak kader gegoten waarin veel van de sensualiteit, improvisatie en het sociaal-kritische temperament verdween. De Europese tango die tegenwoordig in stijldansscholen wordt geleerd, lijkt weinig meer op de oorspronkelijke tango.
In de bordelen van Buenos Aires werd de dans populair vanwege haar erotische karakter; dat men zo dicht tegen elkaar aan danste was in die tijd shockerend en aanstootgevend. Toen de Argentijnse tango rond 1920 in Parijs opdook, zorgde de dans dan ook voor een hele schok.
Zo’n vijfentwintig jaar geleden werd de Argentijnse tango opnieuw in Europa geintroduceerd en sindsdien is er een gestage groei in populariteit. Blijkbaar voelen ook wij Europeanen ons ondanks alle welvaart verloren in onze jachtige, individualistische consumptiecultuur en zijn we op zoek naar een nieuw ‘thuis’: naar gevoel, intimiteit, passie. Dat is wat de tango te bieden heeft, naast puur dansplezier.
Tegenwoordig kun je in Nederland in heel veel gelegenheden de Argentijnse tango dansen. Dat kan in salons, waar tangoliefhebbers bij elkaar komen en dansen, eten en kletsen. Een dj verzorgt de muziek en soms is er een orkestje dat dansmuziek speelt. Veel toegewijde vrijwilligers maken deze salons mogelijk, zodat je elke week een ruime keuze hebt uit grote en kleinere salons. Vaak vragen de organisatoren via entree een kleine bijdrage om de kosten te kunnen dragen.
Foto (Milonga porteña) met dank aan Montecruz Foto (CC BY-SA 2.0) https://www.flickr.com/photos/libertinus/